Davul üzerine gerilen derilerin tarihi de kendisi kadar eski olmakla birlikte, eski Yunanlılarda geyik yavrusunun alacalı derisinden veya öküz ve boğa derisinden yapıldığı bilinmektedir. Roma döneminde de eski Yunan'daki aynı malzemelerin yanında kurt derileri de dinsel törenlerde kullanılmıştır.
Çalışmaları uygularken sabırlı ve düzenli çalışmaya özen gösterilmesi gerekir. Yüksek tempoda sürekli çalabilmek için ciddi bir zaman ve egzersiz gerekmektedir. Yapılan egzersizler ile trampet, bass drum ve diğer parçaları kullanarak basit zamanlamalarla çalışmalar oluşturulur.
Trampet, zil, davul ve diğer ses getiren parçalara vurmak için baget iki hareketle yol alır. Birincisi yukarı, ikincisi aşağı vuruştur. Yukarı vuruşta baget ses kaynağından çıkar ve yapacağı hamleyi bekler, aşağı vuruşta ise bagetin itileceği yüzey belirlenerek ses kaynağıyla buluşma sağlanır.
Bagetin çok sıkı tutulması ile davula da hızlı bir vuruş yapılacağı algısı oluşur ki bu durum fiziksel olarak daha çok yorulmaya neden olur. Yükselişteki vuruş hareketi serbest ölçüde, güç ise yalnızca iniş vuruşunda uygulanmalıdır.
Davulcunun bageti kavrama şekli ve en rahat çalabileceği pozisyon kişinin kendi seçimi ile belirlenir. Sizi en rahat hissettiren tutuş, doğru pozisyondur. Amaç, davulcunun kas gruplarının rahatlığını, bilek hareketinin ön planda olmasını sağlamaya çalışmaktır. Bununla beraber genel olarak Alman, Fransız ve geleneksel tutuş olmak üzere çeşitli tutuş teknikleri de vardır. Geleneksel tutuştaki pozisyon, bando trampetçilerinin tutuş şekillerini ifade eder. Alman ve Fransız tutuş pozisyonları birbirine benzemekle beraber, bilek kullanımının teknik açıdan daha elverişli olması nedeniyle, Alman tutuş tekniği "Uygun Tutuş" pozisyonu olarak kabul edilmektedir.
El-ayak koordinasyonunu geliştirmek ve davul notasyonunun pekiştirilmesi için kullanılan ritim kalıplarıdır. Ritim kalıpları trampet, davul, zilin ve diğer davul parçalarının çalınışında uygulanan tüm vuruşları nota biçimleri ile ifade etmemizi sağlar.
